Stijldansen en Gravenfeest....
Door: Jacquelien
Blijf op de hoogte en volg Jacquelien
27 April 2006 | China, Beijing
Dit stuk had ik geschreven voordat ik op pad ging met twee gezellige Hollanders in het zuiden van China, maar was het vergeten te plaatsen. Mijn verhaal hoe deze trip naar Guangzhou, Changsha en Liuyang is verlopen, vertel ik jullie binnenkort. Moet er zelf nog even van bijkomen! Wat een feest was dat!
Ik heb de afgelopen weken naast mijn karakterkennis enorm bijgespijkert te hebben ook weer een stukje cultuur meegekregen. Ik ben met een Chinese familie naar een dropje net buiten Beijing geweest om het gravenfeest (qingming festival) te vieren. Ook heeft een Chinese vriend me kennis laten maken met het Chinese stijldansen.
Stijldansen
Op een saaie vrijdagavond, zonder vooruitzichten op spannendere zaken dan een beetje studeren kwam mijn Chinese vriend, Paul, op het idee om samen te gaan tangodansen. Na mijn kast te hebben uitgeplozen voor een passende tango-outfit gingen we samen op pad. De dansgelegenheid was erg Chinees. Het leek erop of we een neonreclamebedrijf betraden. Eenmaal binnen was de neon ver te zoeken en stonden we opeens in een geheel donkere balzaal. In de balzaal waren een heleboel Chinese stelletjes wat heen en weer aan het schuiven. Ik heb in Nederland wel een jaartje stijldansles gehad, maar ik heb niet bepaald de sterren van de hemel gedanst. De danspassen zijn hier echt anders!
En als dat opeens het licht aangaat en alle ogen op mij en mijn Chinese vriend gericht zijn, dan gaat dansen al helemaal niet meer. Iedereen leek zich af te vragen wat ik in hemelsnaam daar deed. Een aantal mannen schuifelden wat zenuwachtig om me heen, om uiteindelijk toch eventjes hun pasjes op mij uit te mogen proberen en om een conversatie aan te gaan, of ik Chinees sprak, wel eens gedanst had en of ze dat in Nederland wel kunnen dansen en hoe dat gaat op houten schoenen. Ondertussen liet mijn Chinese vriend zich van zijn beste kant zien door mij te redden van een totale ondergang. Hij probeerde zo goed en kwaad als het ging mij door de tango heen te leiden (lijden) terwijl alle ogen op ons gericht waren.
We hielden het al snel voor gezien. Het leek ons een beter plan om gewoon wat te gaan springen op de beat van een of andere dj in een café. Uiteindelijk was het een zeer geslaagde avond, en ging ik totaal tevreden weer naar huis.
Qingming festival
In Beijing zijn natuurlijk prachtige, monumentale bezienswaardigheden, maar er zijn ook zeer bijzondere plekken even buiten de stad. Ik ben samen met een Chinese familie op de dag van het Qingming festival (gravenfeest) naar Chuandixia gegaan. Een prachtig bewaard gebleven Ming-dorp. Op een zonnige dag zoeven we door Beijing. Het eerste stuk is druk. Tegenwoordig wordt een inwoner van Beijing geacht in zijn onlangs aangeschafte auto rond te toeren. Maar dan doemt het grote staalcomplex aan de westelijke rand van de stad op en even daarna zijn we de stad uit. Ondertussen ben ik druk bezig mij enigzins verstaanbaar te maken, want met mijn Hollands-Chinese dialect ben ik blijkbaar nog wel eens niet verstaanbaar. Gelukkig is de weg goed, Mr. Wang heeft er zin in en we zijn in een goed uur in Zhaitang, een districtsstadje. Hier moet Mr. Wang even de weg vragen naar onze bestemming.
Toen we onze bestemming hadden bereikt, was er zowaar een parkeerplaats en moesten we toegang betalen. Een paar jaar geleden is het dorp namelijk officieel erkens als ‘folk culture village’. Het was er redelijk druk. Veel bezoekers hier zijn vooral dagjesmensen uit Beijing, families die inmiddels twee generaties gewend zijn aan flat gebouwen en die hier op zoek zijn naar het traditionele leven. Op deze dag heb ik heel veel families gezien die hun kinderen uitlegden dat opa en oma vroeger hier hebben gewoond en dus een totaal andere levensstijl hadden.
Het tussen groene heuvels gelegen dorp dateert uit het eind van de Ming-periode (17e eeuw). Het is een van de best bewaard gebleven voorbeelden van traditionele dorpen uit die periode heb ik mij laten vertellen. Het dorp lag aan een oude keizerlijke weg en vanouds waren er al herbergen. Daardoor was het dorp in tijden van onrust zeer kwetsbaar. Het bestaat uit een benedendeel en een bovendeel. Er zijn in totaal zeventig hofjeswoningen met in totaal vijfhonderd kamers. Vroeger behoorden alle dorpelingen tot een familie, met de famlienaam Han. Alle huizen waren met elkaar verbonden via zijpoortjes, zodat vrouwen (die vroeger geacht werden binnen te blijven) toch hun familieleden konden bezoeken zonder op straat te komen.
Ik vond het zeer interessant dat in het dorp verschillende plekken waren waar nog de sporen van de Culturele Revolutie aanwezig zijn. Op de muren kun je nog lezen dat je moet leren van het Mao Zedong denken en dat je bepaalde de revolutionaire modellen moet navolgen in landbouw en industrie. Door een paar dorpelingen heb ik me laten vertellen dat tot een paar jaar geleden de meeste dorpelingen in de mijnbouw werkten. In dit gebied ligt namelijk het steenkool dicht aan de oppervlakte en waren en veel kleine, simpele mijnen. Na een periode met veel mijnongelukken, en vervuiling, heeft de regering alle mijnen gesloten.
Ik heb samen met mijn Chinese familie gelunched in een gezellig restaurantje. De eigenaar van dit restaurant was ontzettend aardig en vertelde mij dat hij vroeger vrachtwagenchauffeur was voor een mijn. Nu kookt hij en in zijn vrije tijd is hij een zeer verdienstelijke kalligraaf. Ik mocht ook even in zijn hofje kijken. Hij vertelde me dat tegenwoordig de hofjeswoningen steeds meer kleine gastenverblijven worden. Hier slaapt men nog op een ‘kang’. Dit is een stenen bed dat van onderen wordt verwarmd. En men slaapt hier met vier of zes mensen naast elkaar. Men deelt met anderen de toiletten en wasruimtes. Momenteel wonen er nog 36 families in dit dorpje, toaal 93 mensen. Ik vond het jammer dat merendeel van de huizen leeg staat, sommige in zeer slechte staat.
Na de eigenaar bedankt te hebben en gedag gezegd te hebben, ging ik verder met mijn Chinese familie naar de begraafplaats, het was immers het gravenfeest.Op deze dag gaat men naar de graven om ze schoon te maken en de voorouders eer te bewijzen. Wanneer men de graven bezoekt, offert men niet alleen aan de eigen vorouders, maar zet ook geschenken klaar voor de God van de Aarde. Deze bewaakt de graven. De Chinezen offeren ook aan de eenzame zielen en dolende geesten uit de wildernis. Dat is om de God van de Aarde te verzoeken om op de graven van de voorouders te passen en zo hopen ze de eenzame zielen en dolende geesten vreedzaam met de voorouders te laten verkeren. Van Mr. Wang heb ik vernomen dat er vroeger nog andere gebruiken waren, zoals het dragen van wilgentakjes in het haar, vliegeren, boogschieten, schommelen en dauwtrappen, maar dat doen ze tegenwoordig niet meer. Alleen het gebruik om de graven te bezoeken is gebleven, en dat is uiteraard het belangrijkste onderdeel. Het was een zeer leerzame en interessante dag dat we hebben afgesloten met een korte wandeling naar het dorp naar de ‘Spleet tussen de Bergen’. Dit is een plek waar twee rotsen bij elkaar komen en waartussen slechts een smale strook hemel te zien is. Helaas was het er erg druk. We werden begroet door een grote groep woest uitziende boerenkrijgers, kennlijk was men een boerenosptand aan het voorbeeiden. Dus ook de filmindustrie heeft dit dorpje gevonden. En niet geheel onterecht, want het biedt een prachtig, traditioneel décor.
Dit was het verhaaltje dat ik al veel eerder had moeten posten! Mijn excuses voor het zo traag updaten....Ik zie jullie berichtjes weer met een glimlach tegemoet.
Veel liefs, dikke kus,
Jacquelien
-
27 April 2006 - 09:29
Hans Bouman:
Hoi Jacq.
Dat was wel een mooi verhaal en zeker de moeite waard dat bezoek.Ik ben dinsdag naar het ziekenhuis gegaan en woensdag er weer uit met een witte voet alles is goed gegaan nu weer thuis moet nu lopen op krukken valt niet mee.Groetjes Hans -
27 April 2006 - 10:45
Dennis:
He Jacq!
Leest allemaal weer lekker weg, compleet anders dan jevorige verhaal! Ik neem aan dat je foto's heb van t dorpje,......
Doe rustig aan!
Spreek je snel weer!
Dennis. -
27 April 2006 - 11:25
Linh:
Interesant hoor :) Weer een leuk verhaaltje om te lezen. -
28 April 2006 - 10:27
Françoise:
Hallo Jacquelien,
We zijn hier in Nederland wel eens jaloers op alles wat je meemaakt in China. Hier zijn de voorbereidingen in volle gang voor Koninginnedag. Het feest wordt morgen 29 april al gevierd. Groetjes, -
01 Mei 2006 - 16:38
Dennis:
nieuwe update?
He Jacq! hoe ist verder?
Dennis -
03 Mei 2006 - 17:44
Lydia:
Leuk allemaal. Ik had wel willen zien hoe Chinezen stijldansen! Leuk het bezoek aan dat dorp, heb je het opgenomen op video?
Nou, heeeeeeeeel veel plezier he daar !
Knuffel van Lydia -
04 Mei 2006 - 20:03
Yvonne:
Het was weer toeval dat ik met zoeken naar iets je verhaal tegen kwam. Ik snap niet waarom ik geen bericht krijg zoals in het begin. Toch eens aan Bart vragen. Weer fantastische belevenissen en de stijl wordt steeds meer boekentaal. Misschien kan je het nog eens uitgeven. Zijn er ook foto's of kan ik die niet vinden met mijn domme hoofd?????? Ik heb je nog een mail gestuurd over Dr Vogel. Reageer je nog even?
Nou tot het volgende verhaal maar weer.
Liefs,
Yvonne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley