Care about my WellBeijing

Ni Hao Helanren!

In het kader van ‘care about my wellbeijing’ ben ik inmiddels alweer een week of twee op Chinese gronden.
Allemaal nog even vertrouwd, mijn Chinees nog niet verleerd zijnde, is toch elke dag weer een nieuw avontuur, en heb mijn Nederlandse gewoontes weer verruild voor mijn Chinese He Meishischap. En het voelt weer goed!
Ik vermaak me uitstekend, ik struin mijn favoriete shopgelegenheden weer af op zoek naar nieuwe kleertjes, ik eet uit eerbetoon aan de gekarameliseerde bananen alleen nog maar lekkere dingen en laat mama’s brocolli even voor wat het is, ik rust lekker uit, houd me aan geen enkel schema, lees massa’s boeken, en klets de ganse dag met mijn favoriete mensjes.
Maak nieuwe vrienden, leer Chinezen het nadeel van plastic voor het milieu, jawel, zowaar IK, en ik hou niet eens van milieu! Nieuw taalproject, laten we het daar op houden :-)
En cultuursnuiven? Welnee, heb ik toch allemaal vorig jaar al gedaan? Nee hoor, ik snuif frisse Beijing lucht en laat de smog lekker door mijn hoofdje gaan. Ik kan ook wel eens wat nieuwe inzichten gebruiken!

Uiteraard blijft het geen feest, er moet ook gewerkt worden. Ik zal halverwege april mijn studie aan de universiteit voortzetten. Ik moet toch mijn niveau zien te verbeteren, voordat ik weer naar Nederland kom.

Afgelopen weekend ben ik naar mijn ‘andere thuis’ geweest, en jawel GUANGZHOU! Dat blijft ook altijd voelen als thuiskomen. Ik mocht hierheen voor een promotietour voor NBA en Gatorade. Ik mocht gezellig, al glimlachend het lekkerste (uhum) energiedrankje aanprijzen en uitdelen aan de zwetende spelers. Wat een baan, gelukkig zat dat er al na dertig minuten weer op, ze hadden genoeg materiaal voor de tv commercial. Binnenkort ben ik dus op de Chinese tv te zien. Dit mag ik nog drie keer doen, in drie andere steden, binnenkort SHANGHAI!! Leuk bijbaantje hoor, ik mag niet klagen, alles wordt goed verzorgd, zat in een mooi hotel. Je weet wel zo’n hotel met een ordinair groot bad, waar je zonder zwemdiploma niet in druft, en veel te dikke badjassen die ruiken naar wasmiddel. Waar de te glanzende wasbak volstaat met flesjes en andere dingetjes (alsof je dat allemaal in een avond gebruikt). En er is zelfs nog een aparte douchecabine aanwezig, met een douchekop zo groot, dat als je die aanzet, je gelijk wordt weggespoeld.

De stad is enorm veranderd sinds ik ben verhuisd, het is nu gewoon een moderne Chinese stad, met een starbucks, Westerse restaurants en ontelbare shoppingmalls!! Zou er zo weer naar toe verhuizen, is het niet voor het shoppen dan is het wel voor de aangename temperaturen daar! Heerlijk, zo’n 28 graden, geen winterjas, geen spijkerbroek (waar ik zo’n hekel aan heb), nee gewoon een zomerjurkje en sandaaltjes aan!
Uiteraard heerlijk gegeten van het weekend, hoewel uiteten gaan met mijn coeliakie wel een hele uitdaging is elke keer. Coeliakie? Wat is dat? Het klinkt als een een of ander Japans gerecht, maar helaas, het is gluten intolerantie. Lastig? Ja! Heel erg lastig, want alles wat ik lekker vind, mag ik sinds kort niet meer eten. Maar om weer terug te komen op Japanse gerechten, ik heb van het weekend in wel zo’n verschrikkelijk groot Japans restaurant gegeten, dat ze je wel een kaart mogen meegeven wil je je kamertje terug vinden na een bezoekje aan het toilet. Wat een doolhof zeg, maar oh oh wat een heerlijk eten!! Mooie rolletjes, weer wat ideeen opgedaan, want zo’n goede sushichef ben ik nog lang niet!

Ik heb sinds vorige week ook weer een nieuwe hobby erbij, dat ik samen met Sarah, Lisa en Jamie doe. Paardrijden! Wat een gekte. Gelukkig hebben ze ook paarden op Westers formaat. Mijn tenen raakten niet de grond en had een redelijk normaal zadel. In mijn niet geheel gepaste outfit in het zadel gehesen, door mijn Chinese instructeur(tje), potdeksel op en toen mochten we gaan. Het beest was niet vooruit te branden, maar als het eenmaal op gang was, was hij niet meer te stoppen. En die Chineesjes maar lachen, paar van die mutsen te lachen en proesten, en geen idee wat ze aan het doen waren.
Zeker voor herhaling vatbaar, alhoewel ik nu twee weken weinig tot niets mag doen. Ik heb afgelopen dinsdag een aantal moedervlekken moeten laten weghalen. Heel vervelend, niet zozeer dat weghalen, maar nu die tien dagen stilzitten, wat een regelrechte ramp.

En helaas, klein foutje van de zaak, hebben ze de verkeerde moedervlek weggehaald, dus komen er nog een paar dagen bij….
Ik (het domme blondje in dit gezelschap) heb zelf weleens moeite om links en rechts uitelkaar te houden, maar je zou zeggen dat een plastisch chirurg met 30 jaar ervaring dat probleem niet meer zou moeten hebben. Kom ik dinsdagavond na mijn ziekenhuisavontuurtje thuis, kijk in de spiegel en tot mijn verbazing zit dat stomme kreng er nog! Ach ja, ik mag volgende week gewoon nog een keertje langskomen. Fijn, fijn, fijn! Misschien moet ik de volgende week gewoon een Chinese oma onderbroek aan doen, wellicht heeft mijn kleine stringetje met tijgerprintje voor teveel afleiding gezorgd. Wie zal het zeggen?! (Ik was namelijk in de veronderstelling dat je normaal altijd zo’n mooi ziekenhuis pijiaaaamaatje aan kreeg….)

Ik zal jullie op de hoogte houden van mijn avontuurtjes hier, al zal het weinig spannends worden, zal zo nu en dan eens persoonlijke emails sturen, en op msn ben ik de komende dagen vast regelmatig te vinden!

Tot horens, veel liefs,
He Meishi