HOERA GEEN MEISJE!!!
Door: Jacquelien Langenberg
Blijf op de hoogte en volg Jacquelien
28 November 2006 | China, Beijing
Hoera geen meisje
Lieve mensen,
Hier een berichtje vanuit de hoofdstad van China, Beijing!
Ik ben enkele maanden geleden in contact genomen met een geweldige vrouw, Lisa Bentley. Een Amerikaanse vrouw die al vijf jaar in Peking woont, en onlangs samen met haar man, John, ‘Harmony Family House’ heeft opgericht. Dit huis is bedoeld om weeskinderen te kunnen opvangen. Zelf hebben ze zes kinderen, waarvan twee geadopteerd. Het zijn ongelooflijk aardige mensen met een groot hart en hebben veel passie voor het werk wat ze doen.
Ik werk op dit moment (vrijwillig) met ze samen. Ik werk aan een brochure, probeer geld in te zamelen voor de operaties voor de kinderen en ben hard op zoek naar sponsors. Ik breng geregeld een bezoekje aan de tien kids die ze op hebben gevangen. Zo’n bezoek aan deze prachtige kinderen met allemaal een handicap maakt een diepe indruk en breekt je hart, maar dan wel in de positieve zin. Je voelt je aan de ene kant machteloos, maar aan de andere kant weet je dat je ook veel voor ze zou kunnen betekenen. En onder andere voor hen daarom schrijf ik dit stuk voor jullie…..maar tevens ook om jullie meer informatie te geven over de situatie in China.
Tradities – Hoera geen meisje….
HOERA GEEN MEISJE!, zo luidt de slogan van Wereldkinderen en ik vind hem wel toepasselijk. Van oudsher kent China allerlei tradities. Een belangrijke traditie is dat men in gezinnen liever een jongen dan een meisje geboren ziet worden. Dit heeft een aantal redenen. Zo kost een meisje de familie veel geld. Zo kan een meisje bijvoorbeeld niet op het land werken en zij kan niet voorzien in de oudedagvoorziening van haar ouders. Daarnaast kan zij de familienaam niet voortzetten. Als een meisje trouwt wordt zij verantwoordelijk voor haar schoonfamilie. De schoonfamilie stijgt in status als het meisje zorgt voor een zoon. En zo is de cirkel weer rond. Deze traditie heeft meer dan 5000 jaar lang in de geschiedenis van China overheerst en speelt hedendagen nog een belangrijke rol op het platteland in China – waar 900 miljoen boeren wonen (ca. 70 % van de hele bevolking) en waar nog heel veel armoede is. En hierin zie ik de komende jaren helaas weinig tot geen verandering in komen.
Het gaat zo goed met China….
Wie leest en hoort niet over het feit dat de economie in China sinds de laatste twee decennia sterk is gegroeid, en dat de levenstandaard aanzienlijk is verbeterd. Zoals ik al eens eerder heb geschreven, geldt dat helaas voor de grote steden in China, want waar men bijna niets over leest of hoort is dat de groei op het platteland relatief traag is. Het verschil in inkomsten tussen de steden en het platteland in dit land is enorm, wellicht groter dan waar dan ook ter wereld. Ik heb even op internet gekeken en daar heb ik gevonden dat een boer in het Westen van China (de armere provincies) een gemiddeld netto jaarinkomen heeft van ongeveer 130 euro! En dat meer dan 60% van de Chinese boeren geen onderwijs heeft of slechts basisonderwijs heeft gehad. Meer dan 50% van de dorpen heeft geen kraanwater tot zijn beschikking, daarbij hebben 150 miljoen boerenhuizen een ernstig tekort aan brandstoffen. Jullie begrijpen hier wel uit dat het opvoedden van een kind voor deze mensen niet of bijna niet te doen cq te betalen is, zeker als het kind intensieve medische zorg nodig heeft. Door zowel de armoede en de tradities in China worden er nog altijd heel veel kinderen te vondeling gelegd. Dit zijn met name meisjes en gehandicapte kinderen.
Geboortebeperking
Zoals jullie allemaal wel weten heeft China sinds 1979 de geboortebeperking ingevoerd om de enorme bevolkingsgroei te onderdrukken. Het beleid bepaalt onder andere dat de ouders (geldt met name voor stedelijke gebieden, geldt vaak voor Han minderheid) maximaal een kind mogen krijgen. Op het platteland (waar vaak andere minderheden wonen) wordt ouders vaak wel toegestaan twee kinderen te hebben als het eerste kind een meisje is. Dit in verband met mankracht, nodig op het land, en met het oog op de oude dagvoorziening. Want een sociaal vangnet is er niet in China. En mocht je meer dan de toegestane 1 of 2 kinderen hebben, dan wordt je beboet voor elke extra geboorte. Dit kan variëren van een geldboete tot aan restricties voor het kind, te denken aan waar het naar school zou mogen gaan. Ik ben er zelf niet echt ervan overtuigd dat de geboortebeperking een positieve bijdrage levert aan de sociale samenleving, want het te vondeling leggen van meisjes en gehandicapte kinderen wordt hierdoor alleen maar versterkt. En zo zijn er nog talloze discussiepunten waarom ik van mening ben dat de invoering van de geboortebeperking niet doordacht is. Wie durft deze discussie met mij aan??!!
Veel meisjes en gehandicapte kinderen belanden in een van de ‘overheids-welzijnsinstituten’, waar je zeker moet afvragen of ‘welzijn’ wel het juiste woord is voor deze bijna in elkaar stortende en overvolle instituten, ofwel weeshuizen. Doet de overheid dan niets? Het doet natuurlijk wel iets, maar de problemen die dit land heeft zijn niet zomaar op te lossen.
De laatste jaren heeft de Chinese overheid veel aandacht besteedt aan de verbetering van de leefomstandigheden in deze weeshuizen, maar het grote aantal kinderen, waarvan meer dan 70% met een handicap, maakt het verbeteringsproces zeer moeizaam en langzaam. Ik heb me laten vertellen dat de weeshuizen overheidssubsidies krijgen, maar dat dekt over het algemeen minder dan 50% van de werkelijke kosten. Wat leidt tot onvoldoende voeding voor de kinderen, beperkte kindervoorzieningen zoals speelgoed, loopstoelen, en onvoldoende kennis bij verzorgsters over kinderen (vooral gehandicapte kinderen).
Harde waarheid
Vooral de gehandicapte kinderen, die juist extra aandacht nodig hebben, zijn slecht af in de weeshuizen. Dan ook nog te bedenken dat kinderen met een handicap niet in aanmerking komen voor adoptie, want adoptieouders willen simpelweg een gezond kind. Dat is de harde waarheid lieve mensen! Daarom mogen we blij zijn dat er mensen zijn zoals Lisa en John (met hun team) die juist deze jongens en meisjes in huis nemen en voor ze willen zorgen en hard hun best doen om ze na hun ‘3 steps to hope program’ op te kunnen geven voor adoptie. Ze zorgen voor de kinderen, zorgen ervoor dat ze alle medische zorg krijgen die ze nodig hebben en proberen uiteindelijk een goed ‘thuis’ voor ze te vinden. Dit is niet makkelijk en uiteraard kunnen ze dit niet alleen, daarom is hulp in alle vormen en uit alle hoeken van de wereld zeer welkom!
Druppel op gloeiende plaat
Uiteraard kunnen ze maar een klein aantal kinderen per jaar helpen. Het lijkt misschien wel gekkenwerk, maar ik kan je vertellen dat je persoonlijk geraakt wordt door het lot van deze kinderen. Als ze jaarlijks, met een beetje hulp van iedereen, een klein aantal kinderen kunnen helpen, is dat in ieder geval beter dan machteloos blijven toekijken en maakt die druppel op een gloeiende plaat wel degelijk verschil.
En hiermee hoop ik dat jullie ook een kleine bijdrage (in welke vorm dan ook) willen leveren en dat we er samen voor kunnen zorgen dat de kinderen (zie foto’s) die in Harmony Family House wonen een betere en gezondere toekomst tegemoet gaan!
Veel liefs,
Jacquelien
Ps. Heb je vragen of wil je meer informatie stuur dan eventjes een email naar jacquelienforchina@hotmail.com of kijk op de website www.harmonyoutreach.org
Lieve mensen,
Hier een berichtje vanuit de hoofdstad van China, Beijing!
Ik ben enkele maanden geleden in contact genomen met een geweldige vrouw, Lisa Bentley. Een Amerikaanse vrouw die al vijf jaar in Peking woont, en onlangs samen met haar man, John, ‘Harmony Family House’ heeft opgericht. Dit huis is bedoeld om weeskinderen te kunnen opvangen. Zelf hebben ze zes kinderen, waarvan twee geadopteerd. Het zijn ongelooflijk aardige mensen met een groot hart en hebben veel passie voor het werk wat ze doen.
Ik werk op dit moment (vrijwillig) met ze samen. Ik werk aan een brochure, probeer geld in te zamelen voor de operaties voor de kinderen en ben hard op zoek naar sponsors. Ik breng geregeld een bezoekje aan de tien kids die ze op hebben gevangen. Zo’n bezoek aan deze prachtige kinderen met allemaal een handicap maakt een diepe indruk en breekt je hart, maar dan wel in de positieve zin. Je voelt je aan de ene kant machteloos, maar aan de andere kant weet je dat je ook veel voor ze zou kunnen betekenen. En onder andere voor hen daarom schrijf ik dit stuk voor jullie…..maar tevens ook om jullie meer informatie te geven over de situatie in China.
Tradities – Hoera geen meisje….
HOERA GEEN MEISJE!, zo luidt de slogan van Wereldkinderen en ik vind hem wel toepasselijk. Van oudsher kent China allerlei tradities. Een belangrijke traditie is dat men in gezinnen liever een jongen dan een meisje geboren ziet worden. Dit heeft een aantal redenen. Zo kost een meisje de familie veel geld. Zo kan een meisje bijvoorbeeld niet op het land werken en zij kan niet voorzien in de oudedagvoorziening van haar ouders. Daarnaast kan zij de familienaam niet voortzetten. Als een meisje trouwt wordt zij verantwoordelijk voor haar schoonfamilie. De schoonfamilie stijgt in status als het meisje zorgt voor een zoon. En zo is de cirkel weer rond. Deze traditie heeft meer dan 5000 jaar lang in de geschiedenis van China overheerst en speelt hedendagen nog een belangrijke rol op het platteland in China – waar 900 miljoen boeren wonen (ca. 70 % van de hele bevolking) en waar nog heel veel armoede is. En hierin zie ik de komende jaren helaas weinig tot geen verandering in komen.
Het gaat zo goed met China….
Wie leest en hoort niet over het feit dat de economie in China sinds de laatste twee decennia sterk is gegroeid, en dat de levenstandaard aanzienlijk is verbeterd. Zoals ik al eens eerder heb geschreven, geldt dat helaas voor de grote steden in China, want waar men bijna niets over leest of hoort is dat de groei op het platteland relatief traag is. Het verschil in inkomsten tussen de steden en het platteland in dit land is enorm, wellicht groter dan waar dan ook ter wereld. Ik heb even op internet gekeken en daar heb ik gevonden dat een boer in het Westen van China (de armere provincies) een gemiddeld netto jaarinkomen heeft van ongeveer 130 euro! En dat meer dan 60% van de Chinese boeren geen onderwijs heeft of slechts basisonderwijs heeft gehad. Meer dan 50% van de dorpen heeft geen kraanwater tot zijn beschikking, daarbij hebben 150 miljoen boerenhuizen een ernstig tekort aan brandstoffen. Jullie begrijpen hier wel uit dat het opvoedden van een kind voor deze mensen niet of bijna niet te doen cq te betalen is, zeker als het kind intensieve medische zorg nodig heeft. Door zowel de armoede en de tradities in China worden er nog altijd heel veel kinderen te vondeling gelegd. Dit zijn met name meisjes en gehandicapte kinderen.
Geboortebeperking
Zoals jullie allemaal wel weten heeft China sinds 1979 de geboortebeperking ingevoerd om de enorme bevolkingsgroei te onderdrukken. Het beleid bepaalt onder andere dat de ouders (geldt met name voor stedelijke gebieden, geldt vaak voor Han minderheid) maximaal een kind mogen krijgen. Op het platteland (waar vaak andere minderheden wonen) wordt ouders vaak wel toegestaan twee kinderen te hebben als het eerste kind een meisje is. Dit in verband met mankracht, nodig op het land, en met het oog op de oude dagvoorziening. Want een sociaal vangnet is er niet in China. En mocht je meer dan de toegestane 1 of 2 kinderen hebben, dan wordt je beboet voor elke extra geboorte. Dit kan variëren van een geldboete tot aan restricties voor het kind, te denken aan waar het naar school zou mogen gaan. Ik ben er zelf niet echt ervan overtuigd dat de geboortebeperking een positieve bijdrage levert aan de sociale samenleving, want het te vondeling leggen van meisjes en gehandicapte kinderen wordt hierdoor alleen maar versterkt. En zo zijn er nog talloze discussiepunten waarom ik van mening ben dat de invoering van de geboortebeperking niet doordacht is. Wie durft deze discussie met mij aan??!!
Veel meisjes en gehandicapte kinderen belanden in een van de ‘overheids-welzijnsinstituten’, waar je zeker moet afvragen of ‘welzijn’ wel het juiste woord is voor deze bijna in elkaar stortende en overvolle instituten, ofwel weeshuizen. Doet de overheid dan niets? Het doet natuurlijk wel iets, maar de problemen die dit land heeft zijn niet zomaar op te lossen.
De laatste jaren heeft de Chinese overheid veel aandacht besteedt aan de verbetering van de leefomstandigheden in deze weeshuizen, maar het grote aantal kinderen, waarvan meer dan 70% met een handicap, maakt het verbeteringsproces zeer moeizaam en langzaam. Ik heb me laten vertellen dat de weeshuizen overheidssubsidies krijgen, maar dat dekt over het algemeen minder dan 50% van de werkelijke kosten. Wat leidt tot onvoldoende voeding voor de kinderen, beperkte kindervoorzieningen zoals speelgoed, loopstoelen, en onvoldoende kennis bij verzorgsters over kinderen (vooral gehandicapte kinderen).
Harde waarheid
Vooral de gehandicapte kinderen, die juist extra aandacht nodig hebben, zijn slecht af in de weeshuizen. Dan ook nog te bedenken dat kinderen met een handicap niet in aanmerking komen voor adoptie, want adoptieouders willen simpelweg een gezond kind. Dat is de harde waarheid lieve mensen! Daarom mogen we blij zijn dat er mensen zijn zoals Lisa en John (met hun team) die juist deze jongens en meisjes in huis nemen en voor ze willen zorgen en hard hun best doen om ze na hun ‘3 steps to hope program’ op te kunnen geven voor adoptie. Ze zorgen voor de kinderen, zorgen ervoor dat ze alle medische zorg krijgen die ze nodig hebben en proberen uiteindelijk een goed ‘thuis’ voor ze te vinden. Dit is niet makkelijk en uiteraard kunnen ze dit niet alleen, daarom is hulp in alle vormen en uit alle hoeken van de wereld zeer welkom!
Druppel op gloeiende plaat
Uiteraard kunnen ze maar een klein aantal kinderen per jaar helpen. Het lijkt misschien wel gekkenwerk, maar ik kan je vertellen dat je persoonlijk geraakt wordt door het lot van deze kinderen. Als ze jaarlijks, met een beetje hulp van iedereen, een klein aantal kinderen kunnen helpen, is dat in ieder geval beter dan machteloos blijven toekijken en maakt die druppel op een gloeiende plaat wel degelijk verschil.
En hiermee hoop ik dat jullie ook een kleine bijdrage (in welke vorm dan ook) willen leveren en dat we er samen voor kunnen zorgen dat de kinderen (zie foto’s) die in Harmony Family House wonen een betere en gezondere toekomst tegemoet gaan!
Veel liefs,
Jacquelien
Ps. Heb je vragen of wil je meer informatie stuur dan eventjes een email naar jacquelienforchina@hotmail.com of kijk op de website www.harmonyoutreach.org
-
28 November 2006 - 11:38
Dennis:
schatjes dat zijn het!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
